HARD DRIVE CUT OUT

Πολλές φορές το hardware αποτυγχάνει. Σε αυτές τις περιπτώσεις –και αν δεν έχουµε λάβει τα µέτρα µας– µαζί µε αυτό καταρρέει και... το νευρικό σας σύστηµα.

Εάν λοιπόν είστε τόσο άτυχοι ώστε να έχετε έναν “καµένο” σκληρό δίσκο [π.χ. από βλάβη του τροφοδοτικού], ο οποίος περιέχει πολλές ώρες εργασίας, ή εκείνες τις ανεκτίµητες φωτογραφίες από ένα εξωτικό ταξίδι, ελάτε να τον βάλουµε στην εντατική για εγχείρηση.

Η ΚΑΚΙΑ ΩΡΑ...
Η διαδικασία που παρουσιάζεται εδώ, µπορεί να λειτουργήσει µόνο εάν το πρόβληµα περιορίζεται στα ηλεκτρονικά του σκληρού σας δίσκου. Οι µαγνητικοί σκληροί δίσκοι χωρίζονται σε δύο βασικά µέρη. Το πρώτο είναι το κυρίως σώµα του δίσκου, το οποίο ενσωµατώνει τα platters [η επίσηµη ονοµασία των µαγνητικών επιφανειών, από όπου και βγήκε η ονοµασία “σκληρός δίσκος”], τις κεφαλές ανάγνωσης αλλά και τους ηλεκτροκινητήρες που περιστρέφουν και µετακινούν τα προαναφερθέντα κινητά στοιχεία αντίστοιχα. Το δεύτερο κοµµάτι ενός σκληρού δίσκου είναι η πλακέτα πάνω στην οποία είναι τοποθετηµένα όλα τα ηλεκτρονικά στοιχεία του [όπως ο ελεγκτής, η µνήµη cache καθώς και οι θύρες σύνδεσης των καλωδίων τροφοδοσίας και µεταφοράς δεδοµένων].
Πότε µπορεί ένας σκληρός δίσκος να έχει πρόβληµα µόνο στα ηλεκτρονικά του; Συνήθως τα προβλήµατα των ηλεκτρονικών στοιχείων παρουσιάζονται από κακή λειτουργία του συστήµατος τροφοδοσίας του υπολογιστή σας, όπως κάποια υπέρταση, για παράδειγµα, εάν το δίκτυο παροχής παρουσιάζεται ασταθές. Από την άλλη, κάθε κατασκευή-προϊόν έχει ποσοστό αστοχίας υλικού, δηλαδή µπορεί να υπάρχει πρόβληµα από τη στιγµή που συναρµολογήθηκε στο εργοστάσιο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα µηχανικά και µαγνητικά µέρη του δίσκου δεν επηρεάζονται, εκτός αν ο υπολογιστής σας ήταν σε λειτουργία όταν συνέβη το “κακό” και οι κεφαλές πραγµατοποιούσαν εγγραφή. Οπότε ενδεχοµένως να έχουν δηµιουργηθεί “bad sectors”. Τέλος, αν και πολύ σπανιότερο, είναι δυνατό µια υπέρταση να καταστρέψει και τις κεφαλές ανάγνωσης ή/και τα µοτέρ του σκληρού.

ΕΝΑΣ ΔΟΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ
Για να επαναφέρετε λοιπόν σε ζωή τον... ασθενή, θα χρειαστεί να του αλλάξετε την πλακέτα µε τα ηλεκτρονικά. Το πρόβληµα που θα αντιµετωπίσετε εδώ, είναι πως δε διατίθενται πουθενά τέτοια ανταλλακτικά. Αυτό σηµαίνει πως πρέπει να χρησιµοποιήσετε την πλακέτα ενός άλλου λειτουργικού σκληρού δίσκου. Με άλλα λόγια, να κάνετε µια “µεταµόσχευση”. Για να υπάρχουν πιθανότητες επιτυχίας στην προσπάθεια αυτή, πρέπει ο δότης να είναι απολύτως συµβατός.
Ψάχνετε, λοιπόν, να βρείτε ένα σκληρό δίσκο όµοιο µε αυτόν που παρουσίασε το πρόβληµα. Για να επιτύχει η επέµβαση, πρέπει να είναι ίδιο µοντέλο, µε ίδια χωρητικότητα, ίδια χρονολογία κατασκευής, και να ανήκει στην ίδια παρτίδα. Επιλέγετε, δηλαδή, το σκληρό σαν να θέλατε να πραγµατοποιήσετε µια mirror συστοιχία raid. Όλες οι πληροφορίες που χρειάζεστε σχετικά µε τα παραπάνω δεδοµένα, βρίσκονται τυπωµένες αναλυτικά στη µια πλευρά του σκληρού σας δίσκου. Μάλιστα, προτείνεται οι δύο δίσκοι να έχουν και το ίδιο firmware. Να σηµειώσουµε εδώ πως η διαδικασία αλλαγής πλακέτας σε σκληρούς δίσκους µπορεί να δουλέψει ακόµα και σε διαφορετικά µοντέλα. Αυτό γιατί οι εταιρείες παράγουν διαφορετικά µοντέλα βασιζόµενες στο ίδιο “σώµα”. Δηλαδή, ένας σκληρός 80GB PATA µε 8 MB cache µπορεί να έχει ακριβώς το ίδιο σώµα µε έναν 80GB PATA µε 16 MB cache ή έναν 80GB SATA και 16MB cache.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, χρησιµοποιήστε οποιονδήποτε από αυτούς τους δύο, αλλά πρέπει να είστε σίγουροι για τη συµβατότητά τους. Εφόσον ο δίσκος είναι παλαιότερος και δε διατίθεται πλέον στο εµπόριο, µπορείτε να βρείτε ένα ίδιο µοντέλο µεταχειρισµένο.
Δείτε το αφιέρωµα για τις online δηµοπρασίες αυτόν το µήνα στο PC Magazine – θα σας διευκολύνει στην αναζήτησή σας. Απλώς επικοινωνήστε µε τον πωλητή ώστε να σας στείλει τον σειριακό αριθµό του προϊόντος [ή, κατά προτίµηση, µια φωτογραφία της όψης όπου αναγράφονται οι πληροφορίες του σκληρού δίσκου].

ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΝΥΣΤΕΡΙ, ΚΑΤΣΑΒΙΔΙ
Μόλις βρείτε το δεύτερο δίσκο και ελέγξετε αν τα χαρακτηριστικά του είναι όµοια µε τον αρχικό, το µόνο που χρειάζεστε είναι ένα ειδικό κατσαβίδι [συνήθως τύπου Torx] το οποίο να ταιριάζει απόλυτα στις βίδες της πλακέτας [Τέτοια κατσαβίδια βρίσκετε σε σετ µικροεργαλείων/εργαλείων ωρολογοποιών].
Τοποθετήστε τους σκληρούς δίσκους σε µια καθαρή επιφάνεια. “Ξεφορτωθείτε” τον στατικό ηλεκτρισµό ακουµπώντας το case του υπολογιστή σας στα µεταλλικά µέρη του ή κάποια βρύση.

Ξεβιδώνετε όλες τις βίδες προσέχοντας να µη βάλετε πολλή δύναµη, για να µην τραυµατίσετε την πλακέτα πιέζοντάς την. Επίσης, προσπαθήστε να έχετε κάθετα στις βίδες το κατσαβίδι. Αφού τελειώσετε µε τις βίδες, ανασηκώστε την πλακέτα απαλά, µε ήρεµες κινήσεις. Κάτω από την πλακέτα, µεταξύ αυτής και του µεταλλικού σώµατος του σκληρού, υπάρχει πάντα ένα αυτοκόλλητο µονωτικό υλικό, που µπορεί να χρειαστεί να αφαιρέσετε από το σώµα του σκληρού δίσκου, χωρίς όµως να το καταστρέψετε, καθώς

είναι απαραίτητο για τη σωστή λειτουργία του σκληρού [προστατεύει από κραδασµούς και βραχυκυκλώµατα]. Επαναλάβετε τη διαδικασία για το δεύτερο σκληρό, ώστε να έχετε τελικά αφαιρέσει και τις δύο πλακέτες. Προσέξτε να µην µπερδέψετε τις δύο πλακέτες µεταξύ τους – µην ξεχνάτε πως η µια είναι χαλασµένη. Με προσεκτικές κινήσεις ακουµπήστε την πλακέτα στο νέο της σκληρό δίσκο, αντιστρέφοντας τις κινήσεις που κάνατε αφαιρώντας την. Θυµηθείτε πως πρέπει να υπάρχει το σωστό µονωτικό υλικό ανάµεσα σε αυτήν και το σώµα του σκληρού δίσκου, χωρίς να καλύπτει τις επαφές που υπάρχουν στο τελευταίο. Έπειτα τοποθετείτε όλες τις βίδες στις υποδοχές τους, ώστε να εξακριβώσετε πως έχει “κάτσει” σωστά. Τέλος, τις βιδώνετε µε απαλές κινήσεις, χωρίς να ασκείτε δύναµη, µέχρι απλώς να δείτε ότι σταµατούν. Δεν πρέπει να τις σφίξετε παραπάνω, γιατί µπορεί να “τραυµατίσετε” την πλακέτα. Ελέγξτε αν είναι όλα σωστά τοποθετηµένα και είστε έτοιµοι να βάλετε το σκληρό στον υπολογιστή σας, ώστε να τραβήξετε τα δεδοµένα του. Μια καλή λύση είναι να χρησιµοποιήσετε ένα εξωτερικό κουτί για τη σύνδεσή του, προκειµένου να γίνει άµεσα η ανάκτηση. Τέλος, αντιστρέψτε τη διαδικασία, εφόσον θέλετε να κρατήσετε το σκληρό, ο οποίος ήταν εξαρχής λειτουργικός.